بررسی الگوی فضایی شهر و کارآمدی دسترسی های شهری (مورد مطالعه شهر دامغان)

گسترش سریع شهرها، باعث تغییرات شدید در الگوی فضایی آن­ها شده است که  به اقدامات سریع عمرانی نیاز دارند. عدم شناخت و درک الگوی فضایی و کالبدی شهرها و عدم تلاش در حفظ احیا و سامان­دهی آن­ها، مشکلات فراوانی را در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف شناخت الگوی فضایی شهر دامغان و کارآمدی دسترسی­ها به خدمات شهری (خرید و آموزشی) انجام شده است. روش تحقیق، پیمایشی- توصیفی است و داده­ها از طریق پرسش نامه محقق ساخته گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه ساکنین 25 سال به بالای شهر دامغان بوده­ که 385 نفر انتخاب و به روش نمونه­گیری تصادفی ساده کنترل شده مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از مدل­های آنتروپی نسبی و آنتروپی شانون، مدل هلدرن و ضریب سطح زیربنا نمایش و داده­ها با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده­اند. نتایج نشان داد که الگوی ساختار فضایی شهر دامغان متمایل به الگوی نامتمرکز، پراکنده و اسپرال می­باشد. هم­چنین، اختلاف معناداری بین ساختار فضایی شهر دامغان با ناکارآمدی دسترسی­های شهروندان به مراکز خرید و آموزشی با اطمینان 95/0 و سطح خطای کوچک­تر از 05/0  وجود دارد.